IDADE MEDIA
1.
A Romaría Vikinga de Catoira
A Romaría Vikinga de Catoira é unha celebración que ten lugar o primeiro domingo do mes de agosto, na cidade de Catoira (Pontevedra) e un acontecemento declarado festa de interese turístico internacional.
As torres do Oeste son un conxunto monumental de interese turístico nacional, delas quedan restos das sete que formaron parte do castelo de Catoira, que tiñan como principal función a de protexer e previr ataques Vikingos. Consérvanse restos da capilla do Santiago Apóstol que aínda hoxe podemos apreciar xunto co resto das súas torres prerromanas.
Tamén atopamos o Castellum Honesti que se levantou a orilla do río Ulla, no lugar chamado Catoira reconocido actualmente pola popular romaría Vikinga.
As torres estiveron rodeadas por unha muralla perfectamente visible hoxe en día en varios dos seus tramos, con elas aislábase o recinto da Xunqueira de cando a marea sube esta queda cuberta de auga e as torres do oeste convirtense nun islote fortificado ao que se accede mediante mediante un pasadizo de pedra asentado sobre unha antiga via romana que cruzaba o Ulla.
O drakkar Vikingo é unha embarcación de casco trincado (é un método de construción naval que se caracteriza polo feito de que as tablas usadas para a construción do entaboado do casco sobrepoñense unhas a outras) que data do período comprendido entre os anos 700 e 1000. Foi utilizada polos escandinavos, saxóns e vikingos nas súas guerras tanto costeiras como de interior. Foron o maior expoñente do poderío militar escandinavo, que as consideraban coma a reliquia máis valiosa.Invasión Normanda comenzou a mediados do seculo IX cuns primeiros tanteos de saqueos ao lango da costa Cantabrica. A súa intención era apoderarse dalguns portos que serian o punto de partida para a conquista de galicia que a súa vez supoñia para eles unha base abanzada e imprescindible para as suas futuras operacións.
As consecuencias foron: A destrución de sedes episcopais de Iria Flabia e Bretoña probocou o seu traslado a Santiago de Compostela e Lugo e un cambio na estructura do poder eclesiastico galego. Varias fortificacións como as torres do Oeste ou a muralla de Santiago foron erixidas para a defensa frente os normandos.
2-
- Fonsadeira: é todo o tributo ou prestación que se facia ó rei para os gastos da guerra.
- Censo: tributo que pagaba o vasallo ao seu señor.
- Alcabala: foi o imposto mais importante do antigo réxime da coroa de castela e desde logo o que mais ingresos producia a hacienda real.
- Herbático ou herbaje: dereito que se cobraba sobre o lugar de pastoreo dos campesiños.
- Facendeira: prestación persoal a que estaban obrigados os vasallos para a construción de camiños, edificación da casa forte do señor, etc.
- Portádego: cantidade que se paga para poder pasar por un lugar determinado dunha vía de comunicación, ou por acceder a determinados lugares
- Martiniega: é o imposto mais antigo, pagado o dia de San Martin, e que quizais proben do dereito esixido ao campesiño que se asentaba nun terreo non cultivado previamente.
- Xantar ou yantar: tributo que pagaban, xeneralmente en especie, os habitantes dos pobos e dos distintos lugares para o mantemento do soberano e do señor cando transitaban por eles.
- Luctuosa: tributo pagado o señor polos bens do vasalo que falecía.
- Maquía: é un imposto que ia que pagar polo uso do muíño, lagar ou forno.
- Gabela: termo que designa de forma xenérica a os impostos que se graban sobre un producto de consumo xeral.
- Osas ou huesas: tributo pagado o señor pa obter permiso para contraer matrimonio.
3-
A danza da morte:
A
súa orixe atópase en Francia, Paris, onde se atopa unha das
representacións artísticas máis importantes da idade media. O tema da
morte dominou na Idade Media, frente a que non habia resignación
cristiá, senón terror á perda dos placeres terrenais.
A danza da morte é un texto que dí o que se cre ser representado e o que se bailou no século XIV.A "Danza da Morte", castelá é dos comezos do século XV. É conservados nun manuscrito da Biblioteca do Escorial. Trátase de máis de seis centos de liñas e nel, a morte é chamada de danza con personaxes diferentes, como o Papa, o bispo, o Emperador, o Sacristán, Labrador, etc., Mentres lembrando-lles que teñen os seus praceres mundanos teñen a súa fin e que todos debemos morrer. Todos caen nos seus brazos.
Este espectáculo macabro ocorreu en toda a literatura europea, de Francia. O tema da morte dominou a Idade Media, e antes da súa dimisión non era cristián, pero terror coa perda dos praceres terrenais. Ten, por unha banda, a intención relixiosa: lembrar que os praceres do mundo son perecedoiros e deben estar preparados para morrer un cristián, por outra banda, unha intención satírica facer que todos caian mortos, independentemente da súa idade ou posición social, dado o poder igualatorio da morte.
4-
Torre de O Castro
Na vila de O Castro, topónimo de orixe prerromano,edificouse unha fortaleza de fundación de realengo que xa no s.XII tiña confirmada a súa importancia como vixía do Camiño de entrada a Galicia. Como todo o territorio de Valdeorras, pasó ao dominio dos Condes de Lemos e logo ao marqués de Villafranca. En o s.XV pasaría a mans do conde de Ribadavia. De gran valor estratéxico, foi punto de apoio nas guerras de Portugal no s.XVII.En o s.XVIII comezou a súa decadencia e derrubamento quedando hoxe o arranque dunha torre e outros restos dispersos.Torres de Altamira
Son ruinas dun castelo medieval e que foi a casa matriz dos Moscosos, poderosa familia que xogou un destacado papel na Idade Media en Galicia.
O Castelo das Torres de Altamira situase nomunicipio de Brión, na provincia da Coruña. Estes vestixios son o munumento máis importante e significativo deste municipio. Declarado Ben de Interese Cultural. Hoxe é propiedade da Deputación Provincial da Coruña.
Foi arruinado polos Irmandiños no século XV81431- 1469), durante a revolta e reedificado en 1471. Curiosamente, as novas murallas foron adaptadas para resistir o impacto con polvora.
Castillo de Sandiás
É un castelo situado nun outeiro illado en Sanduanes ( Ourense, Galicia)
A fundación deste castelo apareceu envoltaen varias lendas relacionadas, incluso, con Bernardo do Carpio ( século IX). Foi construido sobre un antigo castro, quizais na primeira metade do século XII. Participou nas guerras fronteirizas pola posesión do condado de Limia, entre o monarca Alfonso VII de Castela e León e Afonso Henriques de Portugal.
No ano 1386 foi asaltado polo duque de Lancaster. Máis tarde no ano 1467 o arrasaron os Irmandiños. Na guerra hispano-lusitana do século XVIII, foi punto de concentración de tropas. Foi posesión das máis poderosas familias da provincia.
Hoxe solo queda parte da torre do homenaxe, nas que se poden admirar os séus grosos muros. Constaba, asdemáis de sótano, 3 pisos e terraza superior. Aos éus pes podese admirar unha boa panorámica da desecada laguna de Antela e da Comarca de A Limia.
5-
Unha das celebracións actuais das festas irmandiñas é en Pontevedra no castillo de Monterrei en Verín ambientado en 1467 intenta revivir a Segunda Batalla Irmandiña, na que galegos e numerosos estamentos sociais como campesiños, habitantes de burgos, baja nobleza, hidalguía e incluso membros do clero que se levantaron en armas contra os abusos dos Andrade, Ulloa o Moscoso, entre outras das principales familias feudales de galicia.
A intencion é fomentar o conocemento da guerra civil e foi recoñecido como o mayor xogo de rol en vivo, tras batir en 2007 o Récord Guiness de asistencia.
Tamén hai un festival en Moeche (A Coruña) que recrea a guerra irmandiña e celebra esta festa desde 1980, como resposta da necesidade de proxectarse como un pobo con historia propia. Comenzou sendo un festival de musica celta pero co paso dos anos converteuse nun festival con un marcado carácter histórico, cultural e, sobre todo, musical, que ademais acolle exposicións de pintura, de artesanía, representacións teatrais e o concurso de carteis. Aínda que a musica e o eixe central desta celebración, o acto prncipal da festa e o asalto o castelo de Moeche que recrea a conquista irmandiña da fortaleza dos Andrade.
O castelo é o autentico protagonosta da celebración e ao seu redor xira toda a festa, enchese de estandartes e pendóns, e cobrese de luces. Ademais ao seu redor hai numerosos postos de comida e artesanía.6-
Pedro I de Castilla, máis conocido como "El Cruel", rey que se ganou a pulso o apodo co que pasou a historia. Educado no odio á amante do seu pai e a os seus hermanastros bastardos, cando heredou o trono de Castilla decidiu que chegara a hora da venganza. Mandou encarcear a Doña Leonor , quen sería asasinada mais tarde, e a continuacion dedicouse a ir eliminando os seus hermanastros, matando a seis de eles. O unico supervivinte foi Enrique, educado baixo a tutela do cande de Trastámara.
Os dous irmans convertironse en enemigos encarnizados, e como non lles faltaba apoio a ningun deles, comezaron a librar batallas por toda Castela na sua carreira polo trono, dando lugar á I Guerra Civil Castellana. Pedro I tiña o apoio cos ingleses comandados polo " Principe Negro", e Enrique contaba a sua vez cos francese.
Tras varios combates e reveses para os dous bandos, produxose un enfrontamento no campo de Montiel, do cal saleu victorioso en bastardo Enrique. Pedro I foi refuxiarse no castillo da localidade e alí quedou situado.
No interior do escapar do cerco, intentaron comprar a Bertrad para que se pasara o seu bando, xa que éste era el o encargado de vixiar o sitio. O cabaleiro frances rechazou a oferta e comunicoulle o feito a Enrique, que prometeu a mesma recompensa se podería levar ao seu irmán para a súa tenda. Meu dito meu feito.
Cando Pedro I chegou á tenda de Bertrand, o seu irmán apareceu espada bastarda na man e berrando
- Onde é que o fillo de puta xudía?
- O fillo de puta que ser ti, porque eu son o fillo lexítimo de bo rei Alfonso! - Don Pedro respondeu inmediatamente.
Dadas estas saúdos é normal chegar a loitar, ea loita foi premiado Peter Girlhood en Enrique e estaba a piques de acadar-lo cando Du Guesclin rei interveu sostendo a perna e xirar, o desgraciado tivo tempo para tratar a unha golpe mortal.
Tras a loita, a sentenza cabaleiro francés foi xustificada
"Non deixe a rei, pero axudar o meu señor"
